Zes jaar na een flinke behandeling van twee aandoeningen bij me, vond mijn vrouw het toch weer tijd om naar haar familie te gaan. Ik natuurlijk nerveus maar heb het toch maar voor haar gedaan. Dus op weg naar Marrakech en dat heb ik dus geweten. (Even op vakantie geweest, bericht van 6 augustus).
Eenmaal op vliegveld Menara van Marrakech aangekomen kwam een warme deken van 46 graden om je heen gerold. Dat was even schrikken en dat heeft zeker dagen geduurd. Maar onmiddellijk ‘ondergedoken’ in de Kasbah (oude ommuurde centrum) en dan nog in het oudste deel van de wijk. Dat is pas genieten, mensen die zowat buiten leven, de hele dag geluiden, geuren en kleuren. Hele kleine winkeltjes heerlijk. Marrakech – overigens net als Kairouan in Tunesië – is een heerlijke stad. Heerlijk om te wonen, Insha’Allah.
Schiphol
Op het moment dat ik hier zit, zie ik artikelen voorbij komen over de lange rijen op Schiphol. Sorry dat ik het moet zeggen, maar ik heb ze nauwelijks gezien. Zo sprak de Telegraaf over dat er nog maanden rijen op Schiphol zouden zijn. Echter als men de foto’s bekijkt, dan ziet men de rijen buiten. Niet binnen.
Het probleem met Schiphol ligt op een compleet ander vlak. Dat is de infrastructuur. Schiphol wil een dorp zijn en dan nog groot, groter, grootst. En daar heeft de passagier last van.
Als men binnenkomt, is het zoeken naar de vlucht op het grote bord. En het is altijd hetzelfde, vakantievluchten als Marrakech en Alicante staan het verst. Deze keer gate D54. Maar eerst inchecken bij balie 1a. Dat was al ruim 1 kilometer lopen. Eenmaal aangekomen, troffen we alleen de nieuwe online incheck apparaten.
Allemaal geprobeerd, maar geen een herkende ons. Dus weer zo’n halve km terug en gevraagd. Nee, we moesten achter die apparaten de gang in. Wij weer die kant uit en het bleek weer ruim een km te zijn.Â
Komen we in een hele grote nieuwe ruimte met zeker 35 balies, waarvan 5 balies personeel hadden en bij 2 balies mensen stonden. Koffers inchecken. Daarna langs de man die wijst naar 2 pallets met flessen half warm water. En dan weer een km terug voor security controle. Daar helemaal door naar gate D54. Zowat de laatste, want vakantievluchten hoeven niet vooraan, ze hebben tijd genoeg. Het zijn geen cityhoppers of businessman of politici die haast hebben. Neen, het vliegtuig van Transavia was zo’n 3.5 km lopen.
Het was beter geweest als Lelystad Airport open was, korte rijen, direct inchecken, naar de plane en vliegen met die kist. Maar diegenen die daarover moeten besluiten hoeven geen Vierdaagse te lopen op Schiphol.
(Bronnen: Telegraaf, Parool)
